Papa bij de bevalling
Mannen, heerlijke mannen. Met hun kracht, mannen met hun spieren, mannen met hun aanwezigheid. Mannen met hun beschermende energie, mannen met hun zorgzame hart, mannen met hun geruststellende stem. De papa bij de bevalling wordt zo vaak vergeten…
Op het spreekuur zag ik zoveel mannen die zich betrokken voelde, maar niet betrokken werden. Het raakte ze, als ik ze vroeg; “En hoe zie jij dat? Hoe gaat het met jou?”. Er was 1 man die laat overstapte en vertelde dat ik in de hele zwangerschap de 1e was die iets aan hem vroeg. De 1e!
Andersom hoor ik ook veel mannen zeggen; “Ik vind het goed. Zolang zij maar blij is, ben ik dat ook”. Maar daar komen ze bij mij niet mee weg. Hoe bedoel je, je vind alles goed? Het is lief bedoelt, maar dat kan niet waar zijn. Waar is jouw stem? Waar is jouw hart, jouw gevoel van datgene wat juist is? Ik daag ze uit een eigen verhaal te hebben, niet alleen maar mee te gaan en te gaan staan.
Want dat is wat je wil als vrouw. Een man die gaat staan. Die zijn grenzen voelt en bewaakt, die met liefdevolle compassie verteld wat hij je kan geven. Een man die je niet klein krijgt. Die niet schrikt als het spannend wordt of van je emoties. Die vasthoudt zonder in een oplossing te denken, die bij je is en zachte woorden fluistert. Een man tegen je rauwheid kan van de weeën kracht, die sterker is dan jij, zodat jij kan blijven staan. Een man die niet schrikt van een beetje bloed. Die je prachtig vind als jij je leeuwin laat zien en een man die je eert in diep respect voor datgene wat je laat zien.
En met die mannen, dans ik tijdens onze sessies. Vraag ik ze met hun voeten op de grond te stampen, de aarde te voelen en zich te verbinden met hun power. Die mannen, die duw ik omver totdat ze aan de grond verankerd staan en me met een geamuseerde blik aankijken. Die mannen, laat ik hun vrouw vasthouden, haar uitnodigen te verzachten, zich te laten dragen. Haar ritme te volgen, haar lijf te voelen en meebewegend op haar tempo. Langzaamaan zie ik de vrouwen loslaten, het hoofd in de schouders, soms met dikke tranen van de overgave. Mijn versie van de weeën dans. En niet zelden was deze weeën dans de sleutel tijdens een bevalling. Kwamen de weeën als nooit tevoren, de heupen ruimte gevend aan een kindje wat geboren werd in de armen en schoot van liefde.
Mannen. Ik hou van ze.
Met dank aan de papa op deze foto die zijn consent gaf voor het delen ervan. Op het moment dat de foto wordt gemaakt, wordt zijn kindje zo goed als geboren. Zijn vrouw zit in bad en is in extase 😉
NB: waar ik “mannen” schrijf, kan ook vrouwen staan. Een vrouwelijke partner met tijdens de bevalling de kracht en energie van het masculine is wat ik ook ben als vroedvrouw 😉
#mannen
#bevallen
#weeëndans
#overgave
#verloskunde
